در انتظار فتح الفتوح مادران شهدا در جنگ روایت‌ها

کربلا و نهضت حسینی برای ام البنین (س) به عنوان یک حقیقت همیشه زنده جریان داشت. او در کربلا نبود، اما دلیل نمی‌شود که حضرتش «کربلایی» نباشد. مدینه و قبرستان بقیعش، گواه ماندگار کربلایی بودن بانوی غیرتمند مولاعلی (ع) است؛ او که بی‌شمشیر راه پسر بلندبالا و شمشیرزنش را ادامه می‌داد. شعرخوانی‌ها و نهج بلیغی که از شویش امیر سخن به یادگار می‌پیمود، همه را متوجه او و سخنانش می‌کرد. او روضه‌خوان شکوه سرخی بود که در کربلا خلق شد.

او مصیبت خوان ستمی بود که بر آل ا... رفت. چنان هم سوز داشت صدایش که قوم ساکت و ساکن مدینه را به گریه وامی‌داشت و دشمن‌کیشی، چون «مروان حکم» را هم حکم به گریه می‌کرد. او دست فرزند عباس (ع) را می‌گرفت و به بقیع می‌رفت و کربلا را می‌خواند و این خود یک روشنگری مدام بود؛ یک نوع «جهاد تبیین» در جنگ روایت‌ها که بنی‌امیه با کشتن حضرت سیدالشهدا (ع) آغاز کرده بود. می‌خواستند جای شهید را با جلاد عوض کنند.

می‌خواستند باطلی، چون یزید را لباس حق بپوشانند. می‌خواستند حقیقت درخون‌تپیده کربلا را زیر بار روایت‌های دروغ دفن کنند، اما نه زینب (س) اجازه داد که کربلا در کربلا بماند و نه ام البنین (س) گذاشت مدینه در فهم کربلا عقیم شود. او به عنوان مادر نه‌تن‌ها چهار شهید که بر دامنش زاده شده بودند، که به عنوان مادر همه شهدا، با روایت درست و روضه جریان سازش، کار عباس را گستره‌ای معنایی بخشید.

او رسمی بنا نهاد که مادران شهدا در طول تاریخ بدان تأسی کردند و نگذاشتند راه شهادت را دشمنان خدا کور کنند. این هم درسی است برای مکتب نشینان زینب (س) و ام‌البنین (س) در روزگار ما.

نام گذاری سالروز رحلت ام‌البنین (س) به نام «روز تکریم مقام مادران و همسران شهدا» در تقویم جمهوری اسلامی ایران، یادآور تکلیف عاشورایی مادران و همسران نیز هست.

آنان باید در وسط میدان باشند تا فضیلت‌های شهدا ناگفته نماند. باید هم راه ورسم تربیت فرزند در تراز شهید را بگویند و هم در «جهاد» امروز که در جبهه «جنگ روایت ها» ست، به «تبیین» واقعیت‌ها بپردازند تا راه را بر راهزنان معنوی جامعه ببندند.

این عمل به همان راهبردی است که رهبرفرزانه انقلاب در سال‌های پیش بدان تصریح کردند: «امروز فضیلت زنده‌نگه‌داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست»؛ چون امروز با زنده‌نگه‌داشتن عملی یاد و رسم شهداست که می‌توان «شهادت» را پاسداری کرد؛ همان قدرت لایزالی که تاکنون ما را و کشور و انقلاب ما را «نگهبانی» کرده است.

قطعا مادران و همسران شهدا که به لطف الهی نیز مستظهر هستند، بیش از هرکس می‌توانند در این میدان نقش آفرین باشند.

بیان نگاه و تبیین جهان بینی شهدا، جهان امروز ما را نیز در مدار معنویت قرار می‌دهد. خوانش صادقانه و بی واسطه منش شخصیتی خونین‌جامگان مدافع دین و وطن، نسل امروز را از انگاره‌های دشمن ساخته رهایی می‌بخشد تا آزادانه و با شناخت درست، راه خود را انتخاب کنند.

بی شک این جهاد معرفتی به فتح الفتوح بیداری خواهد رسید، تاجایی که دشمن هرگز نتواند جای شهید و قاتل را عوض کند، بلکه جهان در مدار زندگی سالم، قاتلان را به محکمه بکشد و شهیدان را چراغ راه کند. چنین باد، ان شاءا...!